آیتالله العظمی بهجت (ره)، اصلیترین مسبّب غیبت را خود مردم میبینند؛ گذشتگان به نوعی و موجودین به نوعی دیگر؛ "سبب غیبت امام زمان(ع) خود ما هستیم زیرا دستمان به او نمیرسد وگرنه در میان ما بیاید و حاضر شود چه کسی او را میکشد؟ آیا جنّیان آن حضرت را میکشند یا قاتل او انسان است؟ ما از پیش در طول تاریخ ائمه امتحان خود را پس دادهایم که آیا از امام تحفّظ و اطاعت میکنیم و یا اینکه او را به قتل میرسانیم؟!
در این مقاله خواهان آن هستیم که اسباب غیبت مولایمان صاحب العصر و الزمان را در لسان فقیه و استاد بزرگ آیت الله بهجت (ره) بیان نماییم .
آیتالله العظمی بهجت (ره)چونان سایر عالمان شیعی، امام را بزرگترین آیت حق، "آینهای که تمام عالم را نشان میدهد "1، "ولیّ نعمت ما و مجرای رساندن فیض به ما "2 دانسته، درباره امام عصر(ع) میفرمایند: "اهلبیت همه نور واحدند؛ لذا انسان به هر کدام متوسل شود از دیگری جواب میگیرد. البته مصالحی در کار است همچنان که حضرت رسول(ص) در پاسخ حاجات درخواست شده از ایشان، به حضرت امیر(ع) و آن حضرت به امام حسن(ع) تا امام زمان(ع) حواله دادهاند. زیرا مجری امور در این زمان آن حضرت است؛3 نه فقط به لحاظ ظاهری بلکه به لحاظ ولایت باطنی نیز "نزدیکترین ائمه به ما حضرت حجت(عج) میباشد ".4
آیتالله العظمی بهجت (ره)به رغم اینکه آن حضرت را مالک کره زمین و واسطه همه ارزاق و خیرات به ما دانسته، اما درباره وضعیت ایشان چنین میگوید:
"چه مصائبی بر امام زمان(عج) ـ که مالک همه کره زمین است و تمام امور به دست او انجام میگیرد ـ وارد میشود، و آن حضرت در چه حالی است و ما در چه حالی؟ او در زندان است و خوشی و راحتی ندارد و ما چقدر از این مطلب غافلایم و توجّهی نداریم. "5 همچنین در جایی دیگر از دستبسته بودن امام سخن میگوید. و مثال او را مثال ناقه صالح میخوانند. "ما از غمخوار، هادی، حامی و ناصر خود قدردانی و شکرگزاری نمیکنیم و واسطه خیر را پی میکنیم که: "فعقروها ".6
پس به عکس آنچه برخی عوام تصور دارند، امام غائب، فارغ از ما، در نعمت و سرور و در باغی خوش آب و هوا منزل ندارد بلکه در صبری جان کاه روزگار میگذراند. حضرت غائب(عج) عجب صبری دارد با اینکه از تمام آنچه که ما میدانیم و نمیدانیم اطلاع دارد و از همه امور و مشکلات و گرفتاریهای ما باخبر است...7. خدا عجب صبری به ولی عصر(ع) داده که هزار سال است میبیند بر سر مسلمانان چه بلاهایی میآید و چه بلاهایی خود مسلمانان بر سر هم میآورند، و همه را تحمل میکند.8
ادامه مطلب ...ماه مبارک رمضان، ماه پالایش و پیرایش انسانها از راه رسید و و روح و جانمان را به رایحه ی دل انگیز خود عطر آگین نمود.
خدایا! نمی دانم با کدامین زبان از این همه لطف و محبّت تو سپاسگزاری کنم. می دانم که این نعمت بسی بزرگ و وصف ناشدنی است و می دانم که از عهده ی شکر چنین موهبتی بر نخواهم آمد.
همانگونه که اصل نعمت را از صاحب نعمت باید درخواست نمود، توان شکر آن را هم از او باید مسألت کرد.
اگر در ماه مبارک رمضان با آمادگی بیشتر وارد شویم، بهره های فراوان تری را از آن خواهیم برد.
از همین رهگذر نکاتی را متذکر می شوم:
- روزه داری صرفاً در نخوردن و نیاشامیدن خلاصه نمی شود بلکه مراتب بالای روزه داری عبارت از فراگیری روزه در تمامی اعضاء و جوارح است.
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
اِذا صُمتَ فَلیَصُم سَمعُکَ وَ بَصرُکَ وَ شَعرُکَ وَ جلدُک؛ آنگاه که روزه می گیری، باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشد. (یعنی از گناهان پرهیز کند)
- ماه رمضان، ماه گشایش درهای رحمت الهی به روی بندگان اوست. چه خوبست که ما هم همچون خدای غفور و ودود، آغوش رحمت و مهربانی مان را به روی دیگر مؤمنین بگشاییم و اگر زخمی از کسی بر دلمان بر جای مانده، آن را با مرهم عفو و گذشت التیام بخشیم و خانه ی دلمان را از غبار کینه و دشمنی پاکسازی کنیم.
- ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن است. چقدر زیباست که ما نیز بر سر سفره کریمانه قرآن بنشینیم و با تلاوت قرآن و تدبر در آن و عمل به آیه های نورانی آن، وجودمان را آراسته به آرایه های قرآنی نماییم.
- و نهایتاً اینکه ماه رمضان، ماه دعاست. از دعا که سلاح مؤمن و سپر او در برابر بلاها و سختی هاست غافل نشویم.
برای دیروز و امروز و فردایمان دعا کنیم. برای خود و خانواده مان دعا کنیم. برای دنیا و آخرتمان دعا کنیم. و بیش از هر چیز و پیش از هر کس برای حقیقت این ماه که امام عصر ارواحنا فداه می باشد دعا کنیم و فرجش را از درگاه خدای متعال مسألت نماییم.
ماه رمضان ماه استجابت دعاست، در شنیده شدن صدا و برآورده شدن دعایتان شک نکنید.
سلمان فارسى رحمة الله فرمود: «خطبنا رسول الله صلى الله علیه و آله فى آخر یوم من شعبان، فقال یا ایها الناس قد اظلکم شهر عظیم مبارک، شهر فیه لیلة خیر من الف شهر، جعل الله صیامه فریضة و قیام لیله تطوعا، من تقرب فیه بنافلة من الخیر کان کمن ادى فریضة فیما سواه، و هو شهر الصبر، و الصبر ثوابه، الجنه، و شهر المواسات و شهر یزاد فى رزق المؤمن، و شهر اوله رحمة،و اوسطه مغفرة، و آخره عتق من النار، و هو للمؤمن غنم و للمنافق غرم.» (1)
حضرت سلمان فرمود: در روز آخر شعبان پیامبر صلى الله علیه و آله براى ما خطبهاى در فضیلت ماه رمضان قرائت فرمود: و در خطاب خویش به ما فرمود: اى مردم به راستى ماه بزرگ مبارکى بر سر شما سایه افکنده، ماهى که در او شبى است که از هزار ماه بهتر است، که خداوند روزهاش را فرض و واجب نموده، و به پا داشتن عبادات شبش را به طور استحباب مقرر فرموده است، کسى که تقرب بجوید به خداوند، به انجام نافله خیرى، مثل آن است که در غیر ماه رمضان فریضهاى انجام داده باشد، و این ماه، ماه صبر است، و صبر هم اجر و ثوابش بهشت است.
و ماه روزه، ماه مواسات و برابرى است، و ماهى است، که رزق مؤمن در آن زیاد مىگردد، و ماهى است که اولش رحمت و وسطش مغفرت و آمرزش، و آخرش آزادى از آتش جهنم است، و این ماه براى مؤمن بهره و منفعت است، و براى منافق خسارت و ضرر.
منبع:
مستدرک الوسائل، مرحوم نورى، نقل از وقایع الایام، ص 436.